سلام به تو

تویی که سخت ترین قدم رو برای هدفت برداشتی... یعنی قدم اول رو.

یادت باشه که قدم اول رو برداشتن یعنی این که تصمیم داری با موفقیت به مقصدت برسی.

نه این که باد و طوفان به یک جایی تو رو برسونند.

یک لحظه بایست؛ ببین توی کوله پشتیت چی گذاشتی؟ همه چی هست؟

انگیزه؟ هدف؟ اراده قوی؟ اعتماد به نفس؟ غذا؟ (منظورم کتابها هستند چون غذای روح هستند) نقشه راه؟ برنامه زمان بندی سفر؟

یادت باشه سفری انتخاب کردی که هزاران هزاران راه داره که از اونجا سفر شروع میشه ولی همه اونا به یه مقصد ختم میشن.

اونا به سرنوشت آینده ات ختم میشن.

به شلوغی یا خلوتی راهت نگاه نکن... اگه راه خیلی خلوته شاید توی خیلی جلو هستی و بقیه رو که پشت سرت هستند رو نمیبینی.

اگه یک لحظه بایستی و بقیه رو نگاه کنی یا یه گوشه بشینی تا بقیه برسن... اون وقت میشه قضیه مسابقه دوی خرگوش و لاک پشت... یادت هست که؟ کی برد؟ اونی که شروع کرد و ایستاد یا اونی که ( گر چه آهسته اما مصمم) شروع کرد و اصلآً نایستاد؟

یادت باشه شاهراهی وجود نداره چون هر راهی رو که تو انتخاب کنی همون شاهراهه...

پ.ن.: معذرت از همه بزرگواران به علت نقصهای احتمالی و خصوصاً این که شرط ادب رو رعایت نکردم و به شما خواننده عزیز، به صورت مخاطب مفرد خطاب کرده ام.